| طب سالمندی از دیدگاه ابن سینا |
| کد مقاله : 1127-CNF |
| نویسندگان |
|
صدیقه قاسم پور * دانشگاه شیراز، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، گروه تاریخ، |
| چکیده مقاله |
| دوران سالمندی یکی از مراحل زندگی انسان‌ها می‌باشد که در آن فعالیت‌های جسمی و روحی افراد کاهش می‌یابد. این تغییرات فیزیولوژی امری اجنتاب‌ناپذیر است که مشمول همگان می‌شود؛ اما سرعت انجام آن می‌تواند متفاوت باشد. انجام یک سری دستورالعمل‌های بهداشتی در کاهش اثرات پیری مؤثر است. توجه به طب سالمندی از دیرباز مورد توجه پزشکان بوده است. در تمدن اسلامی نیز این مسأله از دید پزشکان مغفول نمانده است. ابن‌سینا پزشک اواخر قرن چهارم و اوایل پنجم هجری بیش از دیگران به طب این دوران توجه داشته است. وی برای طب سالمندان نیز استقلال قائل بوده و راهکارهایی را جهت گذر مؤفقیت آمیز افراد از این مرحله بیان کرده است. این پژوهش بر آن است که با رویکرد توصیفی و تحلیلی و با استفاده از کتاب‌های تاریخ پزشکی به ویژه قانون فی الطب ابن‌سینا به بررسی دوره سالمندی و تدابیر درمانی این پزشک بپردازد. یافته‌های این پژوهش نشان می دهد که ابن‌سینا، سالمندی را نه یک بیماری بلکه حالتی بینابین میان سلامتی و بیماری می‌داند که نیازمند توجه و مراقبت بیشتری است. وی آغاز این مرحله را از پایان سن شصت سالگی و آغاز شصت و یک سالگی دانسته است. ابن‌سینا علاوه بر اشاره به بیماری‌هایی که افراد این سن به آن مبتلا می‌شوند، به اتخاذ تدابیر مناسبی همچون تغذیه مناسب، ورزش، ماساژ درمانی، پرداخته است. |
| کلیدواژه ها |
| واژگان کلیدی: طب سالمندی، قانون فی‌الطب، ابن‌سینا، راهکار درمانی. |
| وضعیت: چکیده برای ارائه به صورت پوستر پذیرفته شده است |