| بررسی بیومکانیکی راه رفتن در دوران سالمندی |
| کد مقاله : 1044-CNF |
| نویسندگان |
|
صفورا قاسمی * گروه آسیب شناسی و فیزیولوژی ورزشی، دانشکدۀ علوم ورزشی، دانشگاه اراک، اراک، ایران. |
| چکیده مقاله |
| چکیده زمینه و هدف: راه رفتن یک فعالیت روزمره معمولی و در عین حال پیچیده است. هنگام راه رفتن سیستم های عصبی، اسکلتی عضلانی و قلبی عروقی درگیر می شوند. شیوع اختلالات راه رفتن با افزایش سن بیشتر می‌شود؛ بطوریکه از حدود 10% در سنین 60 تا 69 سال به 60% در سنین بالای 80 سال می‌رسد. این اختلالات تاثیر زیادی بر استقلال و کیفیت زندگی افراد سالمند می‌گذارد.بنابراین هدف از مطالعه حاضر، بررسی بیومکانیک راه رفتن در دوران سالمندی بود. روش بررسی: در این مطالعه مروری از مقالات منتشر شده در مجلات معتبر بین‌المللی Springer، PubMed، Sciencedirect و Elsevier استفاده شد. کلیدواژهها "سالمندی"، "راه رفتن"، "کینتیک"، "کینماتیک"، "الکترومایوگرافی" و "دینامیک" به همراه کلمات کلیدی عمومی and و orبودند. مقالات از سال 1990 تا 2022 و همچنین منابع مقالات مرتبط وارد مطالعه شدند. یافته‌ها: اغلب یافته‌های حاصل از بررسی مطالعات مختلف نشان دادند افراد مسن الگوی راه رفتن محتاطانه را اتخاذ می‌کنند. این الگوی راه رفتن سالمندان با کاهش سرعت راه رفتن، کاهش طول گام‌برداری، افزایش تغییرپذیری در زمان گام‌برداری، فاز نوسان کوتاه‌تر، عرض گام بیشتر، کاهش نرخ گام‌برداری، افزایش درصد حمایت‌دوگانه و سکون همراه هستند. همچنین کاهش اکستنسن هیپ، افزایش تیلت قدامی لگن، کاهش پلنتار‌فلکشن مچ‌پا و کاهش توان تولیدی در طی راه‌رفتن سالمندان مشاهده شد. نتیجه‌گیری: در دوران سالمندی انقباض فلکسورهای هیپ و ضعف کانسنتریک پلنتارفلکسورهای مچ پا بر الگوی راه رفتن اثرگذار است که ممکن است مکانیزمی برا افزایش ثبات سر و لگن در افراد مسن باشد. |
| کلیدواژه ها |
| کلیدواژهها: سالمندی، راه رفتن، بیومکانیک |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر |