| اثر تحریک مستقیم الکتریکی فراجمجمهای (tDCS) مخچه، بینایی و DLPFC بر تعادل پویای سالمندان |
| کد مقاله : 1022-CNF |
| نویسندگان |
|
سلیمه عباسی * کارشناسی ارشد روانشناسی ورزشی ،آموزگار درس تربیت بدنی اموزش و پرورش،اصفهان،ایران |
| چکیده مقاله |
| زمینه و هدف: پژوهشهای متعددی تأثیر روش‌های غیرتهاجمی تحریک مغز مانند تحریک مستقیم الکتریکی فراجمجمهای (tDCS) را بر کنترل وضعیتی در افراد مسن بررسی کرده‌اند. با این حال، مکان بهینه تحریک در بهبود تعادل سالمندان هنوز مورد سوال است. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر تحریک tDCS مخچه، بینایی و DLPFC بر تعادل پویای سالمندان انجام گرفت. روش بررسی: در این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیشآزمون- پسآزمون، 48 سالمند زن شهر چادگان به صورت مشارکت داوطلبانه انتخاب، و به صورت تصادفی در چهار گروه 12 نفری تمرینات تحریک tDCSمخچه، tDCSقشر بینایی، tDCS ناحیه DLPFC و تحریک ساختگی قرار گرفتند. شرکتکنندگان در پیش آزمون و پس آزمون به اجرای آزمون راه رفتن زماندار پرداختند. مرحله مداخله در 6 روز متوالی انجام گرفت که به مدت 20 دقیقه تحریک مخچه (آند دو سانتیمتر پایینتر از inionو کاتد Cz)، تحریک DLPFC (آند F3 و کاتد F4)، قشر بینایی (آندOz وکاتد Cz) و تحریک ساختگی انجام میگرفت. دادهها به روش کواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS-24 تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که تحریک مخچه (009/0 P=)، تحریک DLPFC (01/0 P=) و تحریک قشر بینایی (01/0 P=) باعث بهبود معنادار تعادل پویای سالمندان گردید. دیگر نتایج نشان داد که تحریک مخچه در مقایسه با قشر بینایی و DLPFC باعث بهبود بهتر تعادل پویای سالمندان گردید (05/0 P<). نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر بر اهمیت مداخله tDCS بر تعادل پویای سالمندان تاکید دارد و تحریک tDCS مخچه بهترین مکان در جهت بهبود تعادل پویای سالمندان میباشد. |
| کلیدواژه ها |
| تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمهای، تعادل پویا، مکان بهینه تحریک، سالمندی |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی |