مدل معادلات ساختاری ارتباط فعالیت‌بدنی، خودکارآمدی و ترس از افتادن در ‏سالمندان
کد مقاله : 1020-CNF
نویسندگان
نیره شمشیری *
دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران.
چکیده مقاله
زمینه و هدف: ترس از افتادن یکی از پیش‌بینی‌کننده‌های کم‌تحرکی در میان سالمندان است. این بیماری در میان ‏سالمندان بسیار شایع و مضر است و پیامدهای نامطلوب جسمی، شناختی، اجتماعی، رفتاری، روانی، خانوادگی، پزشکی ‏و اقتصادی در این گروه دارد. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف بررسی مدل معادلات ساختاری ارتباط فعالیت‌بدنی، ‏خودکارآمدی و ترس از افتادن در ‏سالمندان انجام گرفت.‏‎ ‎
روش بررسی: در این پژوهش توصیفی- همبستگی با طرح مدل معادلات ساختاری، 387 سالمند شهر اصفهان (217 ‏زن و 160 مرد) با دامنه سنی 65 تا 80 سال به صورت در دسترس از مکان‌های عمومی و پارک‌ها برای شرکت در ‏مطالعه حاضر انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان فرم کوتاه پرسشنامه بین‌المللی فعالیت‌بدنی، پرسشنامه خودکارآمدی ‏عمومی و مقیاس ترس از افتادن را تکمیل نمودند. داده‌ها به روش مدل معادلات ساختاری با استفاده از نرم ‏افزار ‏‏AMOS-24‎‏ تحلیل شد.‏

یافته‌ها: نتایج نشان داد که اثر مستقیم فعالیت‌بدنی با ترس از افتادن ارتباط منفی معنادار (‏‎(β=−0.54, P< 0.01‎، ‏اثر مستقیم فعالیت‌بدنی با خودکارآمدی ارتباط مثبت معنادار (‏‎(β=0.48, P< 0.01‎‏ و اثر مستقیم خودکارآمدی با ‏ترس از افتادن ارتباط منفی معناداری (‏‎(β=−0.39, P< 0.01‎‏ دارند. نتایج آزمون بوت استراپ نشان داد که مسیر ‏غیرمستقیم ارتباط بین فعالیت‌بدنی با ترس از افتادن با استفاده از خودکارآمدی میانجی می‌شود (‏‎(β=0.29, P< ‎‎0.01‎‏.‏
نتیجه‌گیری: به طور کلی نتایج پژوهش حاضر بر اهمیت خودکارآمدی سالمندان در ارتباط فعالیت‌بدنی و ترس از ‏افتادن تاکید دارد و نقش مداخلات ممکن در جهت بهبود خودکارامدی سالمندان پیشنهاد می‌شود.‏
کلیدواژه ها
فعالیت‌بدنی، خودکارآمدی، ترس از افتادن، سالمندان، مدل معادلات ساختاری
وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر