اثربخشی فناوری واقعیت مجازی بر تحرک عملکردی سالمندان (بررسی سیستماتیک و فراتحلیل)
کد مقاله : 1016-CNF
نویسندگان
عماد الدین پورصفر طبالوندانی *، نوشین بنار، شهرام شفیعی
گروه مدیریت ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
چکیده مقاله
زمینه‌و هدف: قابلیت دسترسی،‌تطبیق‌پذیری و‌انگیزه درک‌شده توسط فناوری واقعیت مجازی باعث گسترش سریع آن به‌عنوان یک تکنیک توانبخشی برای بهبود تحرک عملکردی شده‌است. هدف از این‌مطالعه بررسی اثربخشی برنامه‌های توانبخشی با استفاده از فناوری واقعیت مجازی اختصاصی و غیر‌اختصاصی‌در مقایسه با درمان مرسوم یا عدم‌مداخله، برای بهبود تحرک عملکردی در افراد بالای60 سال بود.
روش بررسی: هشت پایگاه‌داده (کتابخانه‌کوکران،اسکوپوس،پدرو، مدلین، وب‌آف ساینس،گوگل‌اسکالر،پاب‌مد و هیومن‌کنتیکس) برای شناسایی مطالعات تصادفی تا جولای2022 جستجو شدند. نتایج مطالعاتی که از فناوری واقعیت مجازی اختصاصی و غیر اختصاصی در توانبخشی استفاده کرده‌بودند، توسط یک مدل اثر تصادفی با‌وزن واریانس معکوس بررسی شدند. برای ارزیابی کیفیت شواهد از سیستم درجه بندی، توسعه و ارزیابی پیشنهادات استفاده‌شد.
یافته‌ها: شانزده مطالعه از هجده مطالعه انتخاب شد و داده‌های آنها برای فرا تحلیل‌مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که فناوری واقعیت مجازی غیر‌اختصاصی در بهبود تحرک عملکردی مؤثرتر از عدم مداخله بود(تفاوت میانگین استاندارد شده=02/1-و95% فاصله اطمینان بین 14/0-و91/1-). نتایج همچنین نشان دادکه فناوری واقعیت مجازی غیر‌اختصاصی در‌بهبود عملکرد موثرتر از درمان‌های مرسوم بود (تفاوت میانگین استاندارد شده=20/1-و95% فاصله اطمینان بین46/0-و93/1-). تفاوت معنی‌داری بین استفاده از فناوری واقعیت مجازی اختصاصی و درمان های مرسوم یا عدم مداخله یافت نشد.
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان‌داد که فناوری واقعیت مجازی در مقایسه با درمان‌های مرسوم روش موثرتری برای بهبود تحرک عملکردی در افراد مسن است. همچنین ثابت شد که فناوری واقعیت مجازی غیر‌اختصاصی موثرتر از فناوری واقعیت مجازی اختصاصی است. با این حال، این نتایج به دلیل کیفیت روش‌شناختی پایین مطالعات هنوز قطعی نیستند. بنابراین،‌مطالعات و تحلیل‌های بیشتر مورد نیاز است.
کلیدواژه ها
واقعیت مجازی، توانبخشی، تحرک عملکردی، سالمندان
وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی