| مقایسه تأثیر 12 هفته تمرینات تای چی و مصرف مکمل گلوکوزامین سولفات بر برخی عوامل موثر بر زمین خوردن زنان سالمند مبتلا به آرتروتز زانو |
| کد مقاله : 1008-CNF (R1) |
| نویسندگان |
|
الهام عطاری *1، ریحانه زرباف2 1گروه تربیت بدنی، دانشکده مدیریت، دانشگاه ازاد اسلامی قزوین، قزوین 2گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اراک، اراک، ایران |
| چکیده مقاله |
| استئوآرتریت زانو از شایع‌ترین مشکلات اسکلتی- عضلانی سالمندان و موثر بر زندگی روزانه آنها می‌باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرینات تای چی و مصرف مکمل گلوکوزامین سولفات بر برخی عوامل آمادگی جسمانی مرتبط با زمین خوردن در زنان سالمند مبتلا به آرتروز زانو شهر قزوین بود. روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی بر روی 75 زن سالمند مبتلا به استئوآرتریت زانو که شدت بیماری آنها با مقیاس کلگرن و لارنس همگن سازی شده، با کد کارآزمایی 1N20180314039092IRCT انجام شد. افراد با تخصیص تصادفی در سه گروه (تای‌چی، مکمل و کنترل) قرار گرفتند. تعادل ایستا با استبیلیومتر(حالت چشم باز و بسته)، تعادل پویا توسط آزمون زمان‌دار بلند شدن و رفتن (TUG)و قدرت اندام تحتانی با آزمون 30 ثانیه نشستن و برخاستن قبل و بعد از اعمال مداخلات اندازه گیری شد. داده‌ها با آزمون تی وابسته و تحلیل واریانس یک طرفه در سطح معنی‌داری 05/0>P تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته‌ها نشان داد تمرین تای‌چی بهبود معنی‌داری در تعادل ایستا (چشم باز و بسته) ، تعادل پویا و قدرت اندام تحتانی ایجاد کرد(05/0>P ) و مکمل تنها در تعادل پویا بهبود معنی‌داری ایجاد کرد (05/0>P ). در بررسی تفاوت های بین سه گروه، تنها تفاوت بین گروه تمرین و کنترل در تمام متغیرها از لحاظ آماری معنی دار بود(05/0>P). نتیجه گیری: تمرینات تای چی موجب بهبود فاکتورهای آمادگی جسمانی مرتبط با زمین خوردن در سالمندان مبتلا به استئوآرتریت زانو شده و از بین دو متغیر تمرین و مکمل‌گلوکوزامین سولفات، تمرین متغیر اثرگذارتری بوده است |
| کلیدواژه ها |
| استئوآرتریت زانو، تمرین درمانی، گلوکوزامین، زمین خوردن، سالمندی |
| وضعیت: چکیده برای ارائه به صورت پوستر پذیرفته شده است |